دانلود رمان مومیایی از پگاه رستمی فرد

خراب شود و همه نقشـه هایم بر باد رود عرق بر صورتم مـی نشیند به اتاق مـی روم کمد را باز مـیکنم و به چمدانم خیره مـی شوم چمدانی که زیر انبوهی از وسایل مخفی شـده لبم را به دندان مـیگیرم تا بعضی که حتی وجود هم ندارد نشکند به پذیرایی بر مـیگردم روی مبل مـی نشینم و چشمم را مـیبندم و اجازه مـیـدهم زندگی ام مثل یک فلیم از ابتدا ارستارت بخـورد و از مقابل اعصاب بینایی ام عبور کند معده ام منقبض مـی شود مایع ترشی را که به گلویم هجوم مـی اورد قورت مـیـدهم ومنتظر مـیمانم تا پاندول ساعت یک ضربه بنوازد انگـاه وقتی ک یکی ساعت از ساعت صفر مـی گذرد پالتـو وشالم را مـیپوشم چمدانم را بااحتیاط تـوی راهرو مـی گذارم نگـاهم را دور سالن مـی چرخانم و وقتی که از مرتب بودن همه چیز مطعمن مـی شوم چراغ را خاموش مـیکنم در را اهستـه مـی بندم و مـیروم هوا مـیخـوام دانه های درشت برف روی صورتم مـی نشینند سمند زرد کمـی ان طرف تر ایستاده راننده پیاده مـی شود . . .